Budowa plebanii
Po zakończeniu budowy kościoła i jego konsekracji zaistniała konieczność budowy plebanii, ponieważ do czasu jej wybudowania Ks. Kurator mieszkał i prowadził kancelarię w wynajętych sześciu pokojach.
Od roku 1933 na posiedzeniach Rady Parafialnej obradowano nad koniecznością budowy plebanii, gdyż mieszkanie proboszcza oddalone było od kościoła, a poza tym koszty wynajmu lokalu zastępczego stale rosły. Koszty budowy plebanii szacowano an 89.402 RM. Sytuacja finansowa parafii była jednak bardzo ciężka (wykańczanie kościoła, budowa organów, zainstalowanie dzwonów. Poza tym były to lata kryzysu gospodarczego Niemiec) i dlatego budowa odwlekała się. Zakończono ją dopiero jesienią 1937 r. Proboszcz wprowadził się 18.10.1937 r.
Wybudowana plebania to masywny dwupiętrowy budynek. Oprócz licznych pokoi o różnym przeznaczeniu, znajduje się jeszcze w nim kancelaria parafialna oraz 3 salki, w których obecnie naucza się religii.
Nad głównym wejściem do plebanii znajduje się witraż przedstawiający św. Barbarę i św. Cecylię. Również na stronie zewnętrznej (od wschodu) wyryto na tynku postać św. Barbary.
Utworzenie parafii, jej terytorium, liczba parafian
Przy nowo wybudowanym kościele św. Barbary postanowiono najpierw utworzyć wikariat stały. Dekret powołujący do istnienia wikariatu przy kościele św. Barbary w Bytomiu podpisał Kard. Bertram 28.04.1931 r., a wszedł w życie 10.05.1931 r.
Terytorium wikariatu zostało wydzielone z parafii N.M.P. i św. Trójcy. Dnia 28.04.1932 r. Kard. Bertram ustanowił parafię z dotychczasowego wikariatu, która została włączona do dekanatu bytomskiego. Dekret wszedł w życie 1.08.1932 r.
Zestaw ulic należących do parafii w roku 1945:
- ul. Żeromskiego 1, 3, 5, i 9 - ul. 28 stycznia
- ul. Mickiewicza - ul. Grottgera
- ul. Odrzańska - ul. Oświęcimska
- ul. Powstańców Śląskich - ul. Dworska
- ul. Piekarska 60 - 75 - ul. Prusa 14 - 46 i 15 - 27
- ul. Chełmońskiego - pl. Słowiański
- pl. Słowiański - ul. Czarneckiego
- ul. Fredry - ul. Gwarecka
- ul. Wieczorka 1 - 15 - ul. Akacjowa 2 -12
- ul. Słoneczna - ul. Zielona
- ul. Północna - ul. Kwiatowa
- ul. Towarzyska - ul. Gallusa 9 - 17
- pl. Wojska Polskiego
Od roku 1945 parafia św. Barbary w Bytomiu znalazła się w granicach Opolskiej Administracji Apostolskiej. Dnia 01.11.1967 r. biskup w Opolu - Franciszek Jop przyłączył do parafii św. Barbary domy przy ul. Chrobrego nr 22 - 34. Od 25 marca 1992 roku, po reorganizacji struktur administracyjnych Kościoła katolickiego w Polsce parafia należy do diecezji gliwickiej.
Parafia św. Barbary w maju 1931 r. liczyła już 10.000 katolików. Następne lata to stopniowy wzrost liczby - spowodowany przede wszystkim rozbudową części miasta oraz przyłączeniem do parafii nowych ulic. I tak później parafia liczyła już 12.048 katolików, (m.in. włączono do parafii trzy nowe place). Pewien spadek liczby nastąpił w roku 1938, kiedy to odłączono od parafii cztery ulice. Liczba katolików wynosiła już wtedy 11.300. W roku 1940 profil wyznaniowy terytorium parafii był następujący: 11.500 katolików, 1.500 protestantów, 63 starokatolików, 18 innowierców. Po zakończeniu działań wojennych, na skutek dużej migracji ludności nie prowadzono już szczegółowo wykazu wiernych w parafii, a podano ogólną liczbę mieszkańców domów leżących na terenie parafii. I tak według tych obliczeń w 1948 r. parafia liczyła 12.500 mieszkańców. Liczba ta w połowie lat 60-tych zwiększyła się do 13.000. Obecnie liczba ta wynosi 6000.
