31 marca — 07 kwietnia 2016
Miłosierni jak Ojciec. Nadzwyczajny Rok Święty Miłosierdzia
MIŁOSIERDZIE BOŻE
Zdaniem błogosławionego ks. Michała Sopoćki miłosierdzie jest okazywaniem pomocy przez Stwórcę swojemu stworzeniu, podaniem mu ręki dźwigającej go z nędzy grzechowej i uzupełnieniem jego braków. Największą nędzą — jak zauważa — jest brak istnienia. Idąc za Pismem Świętym i nauką św. Tomasza przyjmuje, że w szerokim znaczeniu miłosierdzie Boże wyraża się także w dziele stworzenia wszechświata i człowieka. Mówi, że Psalmista dzieło stworzenia i odkupienia stawia obok siebie. Jedno i drugie przypisuje miłosierdziu Boga (Ps 136). Tak więc w tym szerokim znaczeniu dobroć i miłosierdzie Boga są synonimami. w ściślejszym jednak znaczeniu pojęcie miłosierdzia wiąże się z faktem grzechu i przejawia się w dźwiganiu człowieka z tej nędzy. Miłosierdzie, to drugie imię miłości; to miłość posuwająca się najdalej, bo dźwigająca człowieka z nędzy moralnej.?
Ojciec Święty Jan Paweł II często używał określenia miłość miłosierna. w encyklice „Dives in misericordia” pisał, że miłosierdzie jest nieodzownym wymiarem miłości, jest jakby drugim jej imieniem. Miłosierdzie — według niego — jest zewnętrznym kształtem miłości Boga wobec człowieka obarczonego ciężarem ludzkiej słabości. Miłosierdzie — pisał — określane jako miłosierna miłość posiada wszystkie cechy miłości w najszerszym tego słowa znaczeniu. Zawiera w sobie to wszystko, co składa się na treść miłości ojcowskiej, macierzyńskiej, oblubieńczej, braterskiej, przyjacielskiej i koleżeńskiej, która jest łaskawa, cierpliwa, współczująca, ofiarna, uczynna, wybaczająca i wierna. Miłosierna miłość koncentruje się przede wszystkim na podstawowej wartości człowieka, jaką stanowi godność jego człowieczeństwa i tę właśnie godność stara się ocalić, oczyścić i podnieść, wydobyć niejako spod wszelkich nawarstwień zła
Miłosierdzie Siostra Faustyna nazywała „największym przymiotem Boga” (Dz. 949), o czym wpierw usłyszała od Jezusa: Powiedz — mówił do niej — że miłosierdzie jest największym przymiotem Boga. Wszystkie dzieła rąk moich są ukoronowane miłosierdziem (Dz. 301). Ksiądz prof. Ignacy Różycki tłumaczy, że miłosierdzie jako przymiot Boga w sensie dogmatycznym jest równy innym Jego przymiotom, ale gdy chodzi o przejawy jego działania w świecie, to miłosierdzie jest rzeczywiście większe niż inne przymioty Boże, gdyż skutki tego działania są największe. Za takim rozróżnieniem w pojęciu miłosierdzia jako przymiotu Boga i jako Jego działania przemawiają między innymi tak lapidarne sformułowania św. Siostry Faustyny, jak: Miłosierdzie jest kwiatem miłości; Bóg jest miłością, a miłosierdzie jest Jego czynem, w miłości się poczyna, w miłosierdziu się przejawia (Dz. 651). w jej tekstach doskonale widać to rozróżnienie miłosierdzia jako przymiotu Boga równego z Jego naturą i miłosierdzia jako czynu, Jego działania wobec człowieka.
