Pewne cechy świętości
w świecie współczesnym
Z adhortacji papieża
Franciszka Gaudete et Exsultate. O powołaniu do świętości w świecie
współczesnym [fragmenty 110-140]
W obrębie wspaniałego obrazu
świętości, jaki proponują nam Błogosławieństwa i 25 rozdział Ewangelii św.
Mateusza (ww. 31-46), chciałbym zebrać pewne cechy, czy sformułowania duchowe,
które moim zdaniem, są niezbędne dla zrozumienia stylu życia, do którego wzywa
nas Pan. Nie będę pogłębiał refleksji wyjaśniającej drogi uświęcenia, które już
znamy: różne metody modlitwy, docenianie sakramentów Eucharystii i Pojednania,
ofiarowanie wyrzeczeń, różne formy pobożności, kierownictwo duchowe i wiele
innych. Odniosę się tylko do niektórych aspektów powołania do świętości, które,
mam nadzieję, wybrzmią w szczególny sposób.
Te cechy,
które chcę podkreślić, nie wyczerpują wszystkich istniejących wzorów świętości,
ale są pięcioma wspaniałymi przejawami miłości Boga i bliźniego, które
uważam za szczególnie ważne, w kontekście pewnych zagrożeń i ograniczeń
współczesnej kultury. Pojawiają się w niej: nerwowy i gwałtowny
niepokój, który nas rozprasza i osłabia; nastawienie negatywne i smutek;
wygodna, konsumpcyjna i egoistyczna acedia; indywidualizm oraz wiele form
fałszywej duchowości pozbawionej spotkania z Bogiem, panujące we
współczesnej przestrzeni religijnej.
Znoszenie,
cierpliwość i łagodność
Pierwsza z tych wielkich cech, to stała koncentracja na
Bogu i mocne trwanie w Tym, który kocha i wspiera. Wychodząc od
tej wewnętrznej niezłomności, można znieść i przetrwać przeciwności,
zmienne koleje życia, a także agresje innych, ich niewierności i słabości:
„Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam”
Radość
i poczucie humoru
To,
co zostało powiedziane do tej pory, nie oznacza ducha zamkniętego, smutnego,
gorzkiego, melancholijnego lub nie zwracania na siebie uwagi, braku energii.
Święty jest zdolny do życia pełnego radości i poczucia humoru. Nie tracąc
realizmu, oświeca innych pozytywnym i pełnym nadziei duchem. Bycie
chrześcijanami jest „radością w Duchu Świętym”
Śmiałość
i zapał
Świętość
jest też śmiałością, jest zapałem ewangelizacyjnym pozostawiającym ślad na tym
świecie. Aby było to możliwe, sam Pan Jezus wychodzi nam na spotkanie i powtarza
stanowczo, z pogodą ducha: „nie bójcie się!”
We
wspólnocie
Jeśli jesteśmy
wyizolowani, bardzo trudno nam walczyć z własną pożądliwością, z zasadzkami
i pokusami diabła oraz egoistycznego świata. Uwodzi nas bombardowanie tak
wielkie, że, jeśli jesteśmy zbyt samotni, ulegamy mu, łatwo tracąc poczucie
rzeczywistości i wewnętrzną jasność.
